Verdadero Amor

Este pequeño tesoro viene de la mano de la maravillosa (maravillosísima) Wislawa Szymborska. Llegué a ella gracias a una pasión compartida con Angelita, y ahora simplemente es como si siempre hubiera estado allí. Me hace amar a la poesía retroactivamente, por todos estos años que la tuve olvidada en un cajón.

Miłość szczęśliwa

Miłość szczęśliwa. Czy to jest normalne,
czy to poważne, czy to pożyteczne -
co świat ma z dwojga ludzi,
którzy nie widzą świata?

Wywyższeni ku sobie bez żadnej zasługi,
pierwsi lepsi z miliona, ale przekonani,
że tak stać się musiało - w nagrodę za co?
za nic;
światło pada znikąd -
dlaczego właśnie na tych, a nie na innych?
Czy to obraża sprawiedliwość? Tak.
Czy to narusza troskliwie piętrzone zasady,
strącą ze szczytu morał? Narusza i strąca.

Spójrzcie na tych szczęśliwych:
gdyby się chociaż maskowali trochę,
udawali zgnębienie krzepiąc tym przyjaciół!
Słuchajcie, jak się śmieją - obraźliwie.
Jakim językiem mówią - zrozumiałym na pozór.
A te ich ceremonie, ceregiele,
wymyślne obowiązki względem siebie -
wygląda to na zmowę za plecami ludzkości!

Trudno nawet przewidzieć, do czego by doszło,
gdyby ich przykład dał się naśladować.
Na co liczyć by mogły religie, poezje,
o czym by pamiętano, czego zaniechano.

Miłość szczęśliwa. Czy to jest konieczne?
Takt i rozsądek każą milczeć o niej
jako skandalu z wysokich sfer Życia.
Wspaniale dziatki rodzą się bez jej pomocy.
Przenigdy nie zdolałaby zaludnić ziemi,
zdarza się przecież rzadko.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej
twierdzą, że nigdy nie ma miłości szczęśliwej.

Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.


Verdadero Amor

Verdadero amor. Es normal?
es serio? es práctico?
Que obtiene el mundo de dos personas
que existen en su propio mundo?

Puestas en un pedestal sin ninguna buena razón,
tomadas aleatoriamente de entre millones
pero convencidas de que tenía que suceder así.
En recompensa por qué?
Por nada.

La luz desciende desde ningún lado.
Porqué en estas dos y no en otras?
No es una ofensa a la justicia? Sí, lo es.
No perturba nuestros principios cuidadosamente construídos
y tumba a la moral de su cima? Si, doblemente sí.

Mira a la feliz pareja.
No podrían al menos tratar de esconderlo?
Fingir un poco de depresión,
aunque sea por el bienestar de sus amigos?
Escucha esas sonrisas - Es un insulto.
El lenguaje que usan - engañosamente claro.
Y sus pequeñas celebraciones, rituales,
las rutinas elaboradas mutuamente -
Obviamente están tramando algo a espaldas de la humanidad!

Es difícil siquiera sospechar que tan lejos llegarán las cosas
si la gente empieza a seguir su ejemplo.
Para que servirían la religión y la poesía?
Que sería recordado? a qué renunciaríamos?
Quien querría mantenerse dentro de los límites?

Verdadero amor. Es realmente necesario?
El tacto y el sentido común nos invitan a eludirlo en silencio.
Como un escándalo en los círculos más altos.
Niños perfectamente sanos han nacido sin su intervención.
No podría poblar el planeta ni en un millón de años,
apareciendo de esa manera tan ocasional.

Dejemos que la gente que nunca lo ha encontrado
siga diciendo que no existe.

Su fé les hará más facil vivir y morir.